لیونل مسی را چگونه می توان در زمین متوقف کرد؟ اگر مورینیو در اینترنت بچرخد، پیشنهادهای زیادی در این باره از سوی طرفدارانش پیدا می کند. پیشنهادهایی نظیر: «مونتاری یکی از پاهایش را درو می کند و کار تمام است»، «موراتی هرچه سریعتر با 200 میلیون یورو و این تبصره که او نمی تواند این فصل بازی کند، این نگرانی را برطرف می کند»، «مسی را باید ربود و تنها راه آزاد کردن او را هم برای لاپورتا تضمین صعود اینتر به فینال انتخاب می کنیم» و یا «شب قبل از نیمه نهایی مسی را به یکی از آن میهمانی هایی که رونالدینیو می رود، می بریم»

به نوشته قدس؛ هیچ گاه مثل امروز طعنه و کنایه به طنز، پشت تحسین و تمجید از یک حریف پنهان نشده و ترس از پیروز نشدن در دوئلی که همه تیم اینتر در یک طرف آن قرار گرفته و وارث مارادونا در طرف دیگر، به جان اینتری ها نیفتاده بود. مورینیو، تئوریسین معروف مسلماً مثل طرفداران اینتر به این مقوله نگاه نمی کند.

اما مربی پرتغالی خیلی خوب می داند که اصلی ترین مانع سر راه اینتر برای رسیدن به فینال روز 22 می در مادرید، بهترین بازیکن حال حاضر دنیاست و عبور از مرحله نیمه نهایی با دو بازی در سن سیرو و نوکمپ، به تواناییهای خنثی کردن و یا محدود کردن مانورهای فوق ستاره آرژانتینی که این روزها به هیچ حریفی رحم نمی کند، بستگی دارد. مطالعه و آنالیز کردن خصوصیات تاکتیکی و تکنیکی و قدرت بدنی بارسا از همان فردای روز بازیهای مرحله برگشت یک چهارم نهایی چمپیونز در اردوی اینتر شروع شد.

«بدین» و «فونتانا» دو آنالیزوری هستند که مورینیو برای این کار مأمور کرده است. داربی ال کلاسیکو در مادرید کمک زیادی به آنها کرد. بخصوص که سطح بازی کمتر از نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا نبود.

معمولاً مورینیو سعی می کند خودش شخصاً از نزدیک، حداقل یک بار حریفان را مطالعه کند. اما تقویم مسابقات باشگاهی ایتالیا و جام حذفی به گونه ای بود که او نمی توانست اردوی اینتر را ترک کند و به بارسلونا سفر کند. اینتر سه شنبه و جمعه هم بازی خواهد داشت و بارسلونا چهارشنبه و شنبه بازی می کند.

به همین خاطر مورینیو باید به گزارشهای دستیارانش قناعت کند و آنها را مثل همیشه با رایانه و بدون اینکه حتی از یک نکته ریز غفلت کند، مورد مطالعه قرار دهد. حرکات مسی در زمین، اصلی ترین چیزی است که توجه او را به خود جلب خواهد کرد. در بازی قبلی در مرحله گروهی که در سن سیرو انجام شد و با تساوی بدون گل به پایان رسید، شرایط این گونه نبود. در بازی برگشت که گواردیولا مسی و ایبرا را روی نیمکت نگه داشت و البته پیروز هم شد.

در آن زمان مورینیو گفته بود: «بی فایده است که برای مهار مسی یک بازیکن خاص مأمور کنیم» و البته آن چه در زمین اتفاق افتاد، حق را به او داد. در سن سیرو مسی در سمت راست زمین بازی کرد و چیوو را اغلب مقابل خود می دید، ولی هیچ اثر خاص و به یاد ماندنی از او باقی نماند. ولی آن روزها تازه فصل شروع شده بود و مسی این مسی امروز نبود.

اما امروز همه می دانند که او در لالیگا هر هفته گل می زند و با چهار گل آرسنال را به خانه فرستاده و رئال مادرید را هم در برنابئو شکست داده است. همه این موارد ثابت می کند که شرایط فیزیکی او به آرمانی ترین حد ممکن رسیده و موقعیت او در زمین بازی تغییر کرده است. او ترجیحاً در وسط زمین استقرار می یابد. حتی وقتی ایبراهیموویچ در ترکیب بارسلونا حضور داشته باشد. سرعت او هنگام دویدن و دریبل کردن، مسی را به بازیکنی غیرقابل مهار تبدیل کرده است. تعادل، مقاومت در زمان برخوردها و استارتهای جهشی و قدرت در زمان شوت زدن او، همه را یاد مارادونا می اندازند.

مسی هیچ وقت زمین نمی افتد حتی اگر به سرعت تغییر جهت دهد و تا آخرین لحظه هم دست خودش را رو نمی کند که چه حرکتی مد نظر دارد، بدون اینکه به توپ نگاه کند به آن ضربه می زند و دروازه بانها هیچ وقت نمی توانند حدس بزنند در ذهن او چه می گذرد. هر اندازه در لالیگا، بازی تاکتیکی حریف چیزی نیست که دغدغه مربیان باشد، اما کابوس مسی برای هر تیمی که مقابل بارسلونا بایستد، وجود دارد.

تا امروز بهترین تدبیر ممکن برای متوقف کردن مسی را یک تیم کوچک سه هفته پیش به کار برد. آلمریا در آن مسابقه راه جالبی برای خنثی کردن مسی به کار گرفت. مربی این تیم که خیلی خوب به خصوصیات گواردیولا و تاکتیکهای او آشناست، کلاسیک ترین قفس ممکن را برای مسی در نظر گرفت و سه مدافع را مهار نگه داشتن او کرد. اگر اولی جا می ماند، دومی سریع خودش را می رساند و در صورت لزوم نفر سوم هم به آنها اضافه می شد. نتیجه این شد که گواردیولا عصبی شد و حتی به خاطر اعتراضهایش به خطاهای مختلف روی مسی، کارت قرمز هم دریافت کرد.

مسی در آن شرایط نمی توانست کار خاصی انجام دهد. با این حال برنده توپ طلایی اروپا دو گل در همان بازی یکی از روی ضربه ایستگاهی و دیگری در شلوغی محوطه هجده قدم به ثمر رساند. آلمریا در کمال تعجب نتیجه را به تساوی کشاند. اما به لطف سه اپیزود مختلف: اخراج ایبرا، گل به خودی پویول و یک مهار ضربه دیه گو آلوز روی شوت مسی در دقایق پایانی. خلاصه اینکه حتی رو آوردن به کاتناچو هم نمی تواند به مهار کردن مسی کمک خاصی کند. البته این بدین معنا نیست که حرکتی خلاف این تاکتیک پاسخ دهد.

سه شنبه گذشته ونگر می خواست برتری تکنیکی بارسلونا مقابل آرسنال را نادیده گیرد. نتیجه این شد که بارسلونا در خط حمله به حدی برتر از حریف بود که هر کاری خواست انجام داد.
این شرایط برای مانورهای مسی ایده آل بودند. بنابراین راه سوم باقی می ماند. راهی که البته حاصل یک نتیجه آماری است. 70 درصد توپهایی که به مسی می رسد، از طرف چابی می آیند که اصلی ترین کاتالیزور بازی تیم گواردیولاست. 15 درصد توپها از سوی دنی آلوز و بقیه از سوی دیگران به مهاجم آرژانتینی می رسند.

مسلماً با توجه به اینکه مسی بازیکنی نیست که عادت کرده باشد تا خط دفاع خود عقب بیاید و توپ جمع کند، پس بستن بازیکنی که توپ به او ساند، راحت ترین راه ممکن برای متوقف کردن او به نظر می رسد. بیشتر از اینکه چند مدافع با فشار بیش از حد برای کنترل مسی مأمور شوند، اعمال این تدابیر بر روی چابی و آلوس کارساز تر به نظر می رسد. طبیعتاً همه مشکل به همین جا ختم نمی شود. بازیکنانی که کلاس بازی آنها در حد مسی است و می توانند با یک حرکت نتیجه بازی را عوض کنند، در ترکیب بارسلونا فراوان هستند و ایبرا یکی از آنهاست. خصوصیت فوق العاده بازی گواردیولا، در اختیار داشتن هرگونه عامل برتری در زمین است.

بازیکنان بارسا در فضاهای تنگی حرکت می کنند و همه به دیگری نزدیکند و توپ را مرتب به دیگری پاس می دهند. مقابل بارسلونا حتی دیده شد که آنها برای مدتی در حدود یک دقیقه و 40 ثانیه مالک توپ بودند. اما در بازی اینتر مقابل بارسلونا، مسلماً تنها نراتزوری از نظرتاکتیکی نسبت به حریف خود به مشکل برنمی خورند.

گواردیولا هم باید به نوبه خود از مالکیت توپ اینتر نگران شود. بازیکنان مورینیو دربرخوردهای فیزیکی میانه میدان قدرتمند هستند و فضاهای خوبی برای حرکات میلیتو در قلب دفاع حریف ایجاد می کنند. آمار ارائه شده در لالیگا نشان داده اند که نفوذ ناپذیری دفاع بارسلونا در این فصل تنها مقابل مهاجمانی عذاب کشیده که بین سه خط قرار گیرند و استارتهای ناگهانی داشته باشند.

فورلان و آگرو سردسته این عده هستند و برای همین گواردیولا از حضور احتمالی بالوتلی بیشتر از حرکات پیش بینی نشده اسنایدر نگران خواهد بود. مسلماً اینتر در بازی رفت از یک امتیاز مهم برخوردار خواهد بود. مثل بازی با چلسی مورینیو با حریفی روبروست که پیشتر در آن حضور داشته و بخوبی با محیط آن آشنایی دارد.

او از سال 1995 تا 2000 در بارسلونا کار کرده و دستیار بابی رابسون و فن خال بود و اینیستا، پویول و چابی که امروز هم با او ارتباط نزدیکی دارند، تمرین داده بود. او همه چیز را در مورد بارسلونا می داند. پیش از اینکه گواردیولا به عنوان مربی انتخاب شود، مورینیو نامزد اصلی حضور روی نیمکت این تیم بود و به بگریستین که برای مذاکره با او به پرتغال رفته بود، یک طرح کامل با جزئیات از بخش جوانان تا بزرگسالان ارائه کرد.

در نهایت کرویف، مورینیو را از فهرست مربیان حذف کرد و گواردیولا را انتخاب کرد. مورینیو یک انگیزه بیشتر مقابل بارسلونا دارد و آن انتقام از کسی است که او را در این تیم نخواسته بود. آیا همه این انگیزه ها برای متوقف کردن مسی کارساز خواهند بود؟

گواردیولا یک رژیم غذایی خاص برای ستاره آرژانتینی خود در نظر گرفته است. می گویند زمانی که مسی همبرگر و پیتزا می خورد، به طور متوسط در سال سه بار مصدوم می شد. این نوع تغذیه او باعث شد که او فینال لیگ قهرمانان سال 2006 را از دست بدهد و در جام جهانی هم بازیکن ثابت نباشد. اما حالا گواردیولا برای ناهار بازیکنان تیم فقط ماهی را توصیه کرده و مثل اینکه مسی هم بیشترین لذت را در خوردن همین غذا پیدا کرده است. برای همین هواداران اینتر در اینترنت یک راهکار دیگر هم به مورینیو پیشنهاد داده اند: «مسی را شب قبل از بازی به مک دونالد می بریم»

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: